We wtorek jednego dnia „w łeb” na rowerze i pływalni. Po takim dniu znowu czuję, że żyję!

Jest coś w tym, że kiedy regularnie trenujące osoby, nie mają mocnego wysiłku, czegoś im brakuje. Ja jestem tego pewnym przykładem. Czasem zastanawiam się, czy jestem normalny…

Endorfiny „wysiłkowe” uzależniają – to oczywisty fakt, ale chyba nie ma nic lepszego dla dobrego samopoczucia i inwestycji w zdrowie. Nie mam tu na myśli mojego wyczynowego, ekstremalnego biegania, które tu i tam zostawia swoje ślady. Co innego rekreacyjne uprawianie dyscyplin wytrzymałościowych, te jest rewelacyjną sprawą. Właśnie w to się aktualnie bawię, podtrzymując przy okazji pewien poziom wydolności.

Noga potrzebuje jeszcze sporo czasu zanim wróci do normy, tymczasem siadam zaraz na rower, bo w poniedziałek wyzwanie – trening z Deltą Płock, grupą Triathlonistów, którzy zaczynają wiosenny sezon na szosie.
Cieszę się na ten dzień – zobaczymy, czy wytrzymam…